Corona en Me


Corona..Ineens was het er. Een zware kroon op ieders hoofd. Het verspreidde zich in een
razend tempo. Het zet de hele wereld en mensheid op zijn kop of eigenlijk beter gezegd stil! Dat zorgde voor de nodige paniek en onzekerheid. Alsof de vaste grond onder je voeten werd weggeslagen.

Ook mijn praktijkruimte moest van het ene op het andere moment dicht. Geen live gesprekken meer. En hoe gek het misschien ook klinkt ik heb me er meteen in berust. Uit mijn mond, voor iemand die graag de controle heeft, gaf ik mezelf toch even het nastaren, maar ik had geen andere keuze en het was goed op de een of andere manier. Dit had niets met het virus te maken, dit was goed voor mij. Zo voelde dat. Een pas op de plaats maken. Ergens moest er op de noodrem getrapt worden, omdat ik hem ook niet meer kon vinden. En toen werd het stil. Heel stil bij mij..

Om me heen zag ik veel paniekvoetbal. Online werken moest de nieuwe modus worden. Nu werkte ik al geruime tijd ook online dus dat was niets nieuws waar ik me in hoefde te storten. Toch heeft het nooit mijn voorkeur gehad. Voor mij was het een extra service voor mensen op afstand, tussen live gesprekken in of mensen die niet in de gelegenheid waren mij live te consulteren met hun eigen redenen. Nu was het geen extra service meer, dit zou het ‘nieuwe werken’ moeten worden. Iets waar ik me nog niet in wil berustten.

Eerst vanuit de oude situatie. Mensen een hand geven daar begint het mee. Ze tegenover me hebben, dit op geringe afstand toentertijd.  Naar ze kijken, naar ze luisteren, ze horen, tussen hun regels doorlezen en voornamelijk invoelen op de energie die ze omringde en een kijkje te mogen nemen in hun ziel, daar ligt mijn kracht. Ik kan ze dan als het ware lezen. En merk ook dat de ander daar behoefte aan heeft. Dat menselijke contact. In online zit toch veel ruis en vereist veel meer concentratie, omdat beelden soms vertraging hebben.

Ik ben van nature ook een ‘aanraker’. Ik raak graag mensen even aan omdat de energie die ze dan bij zich dragen zoals verdriet, boosheid, teleurstelling, blijheid, onzekerheid of ieder ander menselijk gevoel wat ze bij zich dragen 1 op 1 voelbaar is en ik me snel kan afstemmen waarover ze willen praten. Ze een knuffel geven heeft me daarom ook nooit geschuwd. Nu is dat aan het veranderen.

Ineens besefte ik me in de afgelopen periode; hoe gaat dit vorm krijgen nu met de 1,5 meter distance?  Oftewel hoe ga ík hier nu mee om?

Deze week ga ik het ervaren en gaat mijn praktijk weer open. In de fijne ruimte waar ik al 10 jaar mensen ontvang. De eerste aanvragen zijn weer binnen. En ik laat me niet door de angst van besmetting regeren, maar ga zeker ook niet een ander in gevaar brengen. Alle richtlijnen, zoals aangegeven, worden door mij nageleefd, maar probeer een nieuwe modus ‘live’ te vinden, om te handhaven waar ik voor sta en dat is de ander weer op weg te helpen. Ook in Coronatijden.

Monique 

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

NIETS MOOIS MISSEN?

Vul dan je email adres in om je in te schrijven op deze blog en email meldingen te ontvangen van nieuwe berichten.

0
Web Design BangladeshWeb Design BangladeshMymensingh