Maandagmorgen, beetje vroeg, maar ik ga er een blogje aan wijden. De killerbody! Een nieuw hip en trending woord als je Instagram mag geloven. De eerste zonnestralen hebben zich laten zien en de platte buikjes, healthy shakes, krachttrainingtips, chocoladetabletjes en pronte borsten vliegen je voorbij. Dit ondersteund door het zogenaamde ‘droogtrainen’ om de spieren goed zichtbaar te maken. Ik moest dit opzoeken wat dat was, dus dat zegt genoeg. Nu zijn de berichten niet altijd leeftijdgebonden, maar ik heb niet meer de illusie dat dat nog binnen mijn handbereik ligt. Ik heb die wens overigens ook niet. Het zou niet meer kloppen voor mijn gevoel. Ik ben geen 18 meer en wil ook geen 18 meer zijn. Waarom dan wel het afgetrainde lijf van een 18-jarige? Er is ook niemand die dat van mij verlangt of ooit heeft verlangd. Het was meer mijn eigen zelfbeeld wat me ooit in de weg zat. Ik heb mijn lichaam geaccepteerd, verzorg me nog steeds goed, heb vrouwelijke curves en een zachte huid. Dat vind ik nu belangrijk en dat hou ik graag in stand. En ja, mijn onzekerheid heeft daar echt wel gezeten, maar als ik toen wist, wat ik nu wist had ik destijds tevreden naar mijn lichaam gekeken.
Maar goed, ik heb 2 tienermeiden rondlopen waarvan hun lichaam aan het veranderen is met bijbehorende onzekerheden die ik dus wél herken. In deze fase van hun leven is dat uiterlijk toch wel een dingetje. En al helemaal hoe strak de buik en de billen horen te zijn. “Mam heb ik geen dikke billen in deze broek? “Mam kan dit truitje nog of moet het strakker? Instagram geeft daarin een totaal onrealistisch beeld. Maar leg dat maar eens uit…
Jezelf leren zijn, in al je glorie dat is altijd mijn streven geweest binnen de opvoeding van mijn dochters. En toch, nu ik er direct mee te maken heb, is het moeilijker uitleggen dan ik aanvankelijk dacht en lijkt het aan dovemansoren gericht. Ik zie de onzekerheid die ze nu af en toe parten speelt en onderschat daarbij de invloed van social media niet. Dus ik praat veel met ze en maak alles bespreekbaar. Ik vertel ze niet alleen hoe mooi ze zijn, maar minstens zo belangrijk dat ze ook zichzelf mogen zijn. Een ander vindt ze leuk om wie ze zijn, wat ze uitstralen, hoe ze met anderen omgaan en ‘niet’ of ze in maatje zero passen. Ik leer ze om te genieten van het leven en ook te genieten van eten. Ik vind het waanzin om mijn dochter van 13 jaar in de ochtend een healthy shake van allerlei groengewassen voor te zetten ipv een normale boterham. Een normaal gezond voedingspatroon is in mijn beleving veel belangrijker, waarbij je jezelf echt niet alles hoeft te ontzeggen, maar dat ze luisteren naar hun innerlijke rem. Als ze genoeg hebben gehad dat het dan ook goed is, maar bovenal dat ze ervan kunnen en mogen genieten.
Maar wat is nu eigenlijk mooi? Is Instagram daarin de maatstaf? Mooi is voor mij de uitstraling die iemand bij zich draagt. Hoe diegene in het leven staat. Hoe iemand kan genieten en lekker zichzelf blijft. Dat is mooi! Schaamteloos jezelf zijn, dat wil ik ze meegeven. Eerst jezelf oké vinden en dan volgt de rest vanzelf, of niet en dat is ook goed. En dat blijf ik dan maar herhalen met het vertrouwen dat er een moment komt dat ze dat ook zelf gaan ondervinden.
Monique ♥
