Rouwen


In de afgelopen jaren heb ik van meerdere lieve mensen afscheid moeten nemen. Een aantal plotseling,maar het merendeel door ziekte. Nu ben ik niet bang voor de dood, maar word wel heel verdrietig van hele jonge mensen die ongevraagd veel te vroeg uit het leven worden gerukt. Je zou toch nog een heel leven voor je moeten hebben is toch het gezegde??

1082137436Ook via mijn werk heb ik te maken met mensen die nog intens, niet geuit verdriet bij zich dragen. Zorgvuldig weggestopt. Verdriet van het verlies van een partner, kind, familie, een goede vriend, collega etc. Ik merkte op dat in veel gevallen het rouwproces was overgeslagen terwijl dit heel belangrijk is. Heel snel is de draad weer opgepakt, want ‘live goes on’ en meteen doorgaan zou de beste remedie zijn. Meestal komt het er vroeg of laat alsnog uit… Wat is dat nu eigenlijk “rouwen” en waarom is het belangrijk ?

Rouw is iets waar iedereen een keer mee te maken krijgt. Rouwen heeft te maken met gehecht zijn aan iemand, van iemand houden. Ik las laatst ergens iets moois; “Rouw is liefde die zijn adres is kwijtgeraakt”. Het zoeken, het dwalen, met je ziel onder de arm, dat vind ik heel herkenbaar. Je weet niet waar je het zoeken moet. Rouwen doet iedereen op zijn eigen manier, maar kun je dat misschien ook leren? Als je wilt leren fietsen dan koop je een fiets. Als je wilt leren rouwen wat dan…?

father-daughterIkzelf heb mijn vader op jonge leeftijd verloren, zat midden in mijn pubertijd en had hem nog heel hard nodig. En toen was hij weg…Niets meer met hem delen, niet meer samen lachen, niet meer knuffelen, hij was weg, foetsie…Van oorsprong ben ik katholiek opgevoed, dus god zou dit voor mij gaan oplossen. Hij had tenslotte mijn vader veel te vroeg van me afgenomen, maar ook dat gebeurde niet. Geloof ook weg! Dan komt rouwen, maar ik wist niet hoe?! Verwerken voelt eigenlijk ook niet het als het juiste woord. Afval verwerk je, rouw niet. Wat ik wel wist was dat hij in mijn hart zat en moest accepteren dat hij er niet meer was, meer opties waren er niet.

Door de tijd heen is het verlies zich langzaam gaan verweven in mijn huidige leven.Het werd een deel van mijn levensverhaal, een hoofdstuk dat ik er liever niet bij had willen hebben, maar er nu onlosmakelijk bij is gaan horen. Rouw blijft dus bij me, als deel van mijn persoonlijke levensverhaal. Dat betekent overigens niet dat ik nu een ongelukkig mens ben, ik kijk er nu anders naar.

Ik kan het moment niet helemaal meer terughalen, maar ergens kwam een omslagpunt in het verdriet en gemis. Nu jaren later geloof ik dat er een reden is voor zijn wegvallen van destijds. Het gemis van een vader heeft me gevormd tot wie ik nu ben. Hetgeen wat hij me destijds geleerd heeft kwam beetje bij beetje terug en kreeg een nieuwe functie in mijn huidige leven en daar ben ik trots op, dat was iets wat hij me had nagelaten..

IMG_1188Als mensen doodgaan dan gaan ze van ons weg. Iets in ons verzet zich daartegen. Maar er is niks om je tegen te verzetten. Vervolgens zitten we dus met een veranderd beeld van de werkelijkheid. Dat beeld moet ooit weer samenvallen met de werkelijkheid. Dan klopt het weer..

Monique

Wil je hier op reageren laat dan hieronder je reactie achter

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

NIETS MOOIS MISSEN?

Vul dan je email adres in om je in te schrijven op deze blog en email meldingen te ontvangen van nieuwe berichten.

0
Web Design BangladeshWeb Design BangladeshMymensingh