Eenzaamheid…Wie kent het gevoel niet? Je eenzaam voelen doet pijn. Destijds Ciske de Rat verpakte eenzaamheid treffend in het nummer: ‘ik voel me zo verdomd alleen’. Ik heb er al eens eerder een blog over geschreven en het blijft me triggeren om er over te schrijven. Zeker nu met de aankomende feestdagen waarbij een eenzaam gevoel versterkt kan worden…
Eenzaamheid is er in verschillende vormen. Je kunt je eenzaam voelen met veel mensen om je heen. Maar ook binnen een liefdesrelatie. Dat is een gevoel wat van binnenuit komt, een leegte die niet opgevuld kan worden door de ander binnen de relatie, hoewel we dat wel graag zouden willen. Deze blog ga ik schrijven over eenzaamheid in de liefde, omdat ik ook graag schrijf over de liefde. Ik schrijf altijd vanuit mijn beleving.
Eenzaamheid binnen een liefdesrelatie kan te maken hebben met angst om lief te hebben of angst om verlaten te worden of angst om je volledig te committeren. Binnen een liefdesrelatie is het zeker mogelijk om met de ander, al was het maar voor een enkel moment, te verstrengelen. Volledig in elkaar op te gaan, als het ware te versmelten. Momenten van een kostbare intimiteitswaarde. Waarbij je tegelijkertijd ook de angst krijgt om het te verliezen. En die intimiteit staat loodrecht tegenover eenzaamheid. Dus het ene kan het ander uitsluiten. Blijven vastzitten in een niet bevredigende relatie vanuit eenzaamheid kan een keuze zijn om meerdere redenen. Extern de intimiteit gaan opzoeken om de leegte weer op te vullen kan een gevolg zijn. Geluk zoek je niet bij een ander, maar begint bij jezelf, want alleen jij bent verantwoordelijk voor hoe je je voelt. Een relatie gaat niet werken als een van de twee het gemis van iets zoekt bij een ander. Er is dan geen gelijkwaardigheid maar afhankelijkheid.
Voor sommigen is het makkelijker om te kiezen voor eenzaamheid binnen een relatie dan voor intimiteit om je maar zeker niet te branden aan de liefde. Het geeft enerzijds een veilig gevoel, maar met het risico dat de intimiteit verdwijnt. Het kiezen voor de eenzaamheid kan in sommige gevallen leiden tot een scheiding maar is zeker geen feit. Kiezen voor eenzaamheid binnen een relatie voelt namelijk ‘comfortabeler’ dan de gedachte om alleen te wonen en echt alles alleen te moeten doen óf opnieuw te beginnen. Angst is daarin een grondlegger. Angst om alleen te zijn met jezelf…
Toch kan dit ‘alleen zijn met jezelf zijn’ ook iets heel positiefs bewerkstelligen, ondanks dat je er eerder voor wilt wegvluchten. Je komt namelijk in een situatie waarin je ruimte schept voor zelfontwikkeling, creativiteit, gaat nadenken over jezelf en je eigen leven. Daarmee is de eenzaamheid niet minder pijnlijk, maar kan uiteindelijk wel leiden tot meer bewustzijn en diepere emoties die naar boven komen. Waarmee ik niet wil zeggen dat het gemakkelijk is om helemaal op jezelf teruggeworpen te zijn en je niet eenzaam te voelen. Je kunt pas echt goed alleen zijn als je niet meer afhankelijk bent van de aanwezigheid van anderen. Als je eigenwaarde niet meer afhangt van de mensen om je heen.
Het is dikwijls een moeizaam proces dat gepaard gaat met pijnlijke overdenkingen. Want als we alleen zijn, dan ontmoeten we onszelf…
Monique ♥
Wil je hierop reageren, laat dan hieronder je reactie achter!