Maandagmorgen en ik ga schrijven over geuren. Het is bijna kerst en op veel plaatsen waar ik kom ruikt het naar kerst. Ik vind het lekker. Dat typische spijzig, kaneelachtig met een zoete zweem. Het doet wat met me. Ik kan blij worden van bepaalde geuren. De geur van vers brood, regen, lente, zomer, herfst, winter, bloemen, een ander, de liefde of de geur van een mooi parfum.
Geur is namelijk één van je zintuigen en wordt meer gebruikt dan je misschien denkt. Bij smaak bijvoorbeeld is het de geur die de smaak bepaalt. Maar ook onbewust speelt geur, door de zogenaamde feromonen, een rol bij de aantrekkingskracht tussen 2 mensen. Je ruikt het namelijk niet, maar ‘onbewust’ ruik je het wel.
Bij sommige geuren krijg ik dan beelden en herinneringen van vroeger. Deze kunnen ook mijn stemming bepalen. En toch is het soms moeilijk een geur te omschrijven. Laat ik mijn moeder en mijn 
ouderlijk huis als voorbeeld gebruiken. Mijn moeder droeg vroeger Tosca van 4711. Het dateert uit 1921 en was jarenlang haar handelsmerk totdat ze de geur veranderde in 2008 en deze niet meer bij haar paste. Ik herken de oorspronkelijke geur uit duizenden. Ik kan hem ook goed omschrijven en op haar huid kwam hij heel mooi tot zijn recht. Maar dan de geur van mijn ouderlijk huis… Die herken ik ook meteen, maar wil ik deze omschrijven dan is dat niet zo eenvoudig. Het ‘gevoel’ wat ik erbij krijg is weer wél te omschrijven. Het heeft dan voor mij te maken met emoties.
De kracht van een geur is voor mij nog sterker als deze samenhangt met mensen met wie ik een een sterke band heb- of had. Of als ze er niet meer zijn… Mijn vader bijvoorbeeld, hij is hier niet meer, maar ik kan zijn geur zo terughalen vanuit mijn herinnering. Geuren werken voor mij veel krachtiger dan foto’s. Een beeld creëert voor mij afstand. Een geur daarentegen is intiemer, maakt deel uit van mezelf. Geuren uit mijn kindertijd die ik associeer met gelukkige momenten zitten voor altijd diep in mijn geheugen opgeslagen. Hoe jonger ik was toen ik een bepaalde geur rook, hoe dieper de indruk is die het heeft nagelaten. Later zocht ik (on)bewust vergelijkbare geuren weer op bij het kiezen van een parfum.
Ik heb van kinds af aan altijd een voorkeur gehad voor warme sensuele niche geuren. Ik koester aan een aantal van hen mooie herinneringen. Deze prijken ook nog steeds op mijn kastje. Een van de eerste was ‘Shalimar’ van Guerlain. Zodra ik deze gebruikte had ik aantrekkingskracht. Shalimar betekent in het Sanskriet: ’tempel der liefde’. Het is een echte klassieker gemaakt uit ode aan de liefde en bedoeld voor een brunette. Het is een uitgesproken geur met een sterk karakter. Het heeft bijna iets dierlijks in zich en tegelijkertijd ook heel vrouwelijk. 
Het versmelt zich met mijn huid en past zich aan. Voor mij is het één van de lekkerste geuren die er bestaat (wel in de originele versie), maar ben ook dol op de geschiedenis die erachter zit. Shalimar is wel een parfum dat ik moet weten te dragen en zeker niet voor alledag. Niet te royaal, want anders draagt het mij in plaats van andersom. Maar toen ik er een klik mee had, was ik om. Ik bewaar het nog steeds voor bijzondere momenten en soms om een herinnering op te halen. Dan verstuif ik het lichtjes door mijn haar en breng het parfum aan op de plekjes waar ik gekust wil worden!
Parfum is voor mij meer dan zomaar een accessoire. Het moet mijn persoonlijkheid weerspiegelen. Een verlengstuk zijn van mezelf. Dan geeft het me ook zelfvertrouwen.
En wat doet geur met jou? En heb je ook een favoriet? Ik ben benieuwd! Plaats hieronder je reactie↓
Monique ♥
