Hoop

Hoop is de onzekere verwachting dat een bepaalde gewenste gebeurtenis zal plaatsvinden. Ze zeggen dat er in elk leven minstens één moment komt, wat het pad van je leven voor altijd verandert. Eén van die momenten was voor mij; mijn kinderwens. Op de een of andere manier wist ik altijd al diep van binnen dat als deze wens eenmaal actief zou gaan worden dat dat niet gemakkelijk zou zijn. Een soort van innerlijk weten. Vraag me niet waarom, maar zoals achteraf gebleken niet onterecht. Hoop liet me toch het pad bewandelen.

Het hele medische circuit, 4 miskramen, een buitenbaarmoederlijke zwangerschap, diverse operaties, standjes uitoefenen waar Tarzan nog wat van kon leren, been there done that. Nog maar te zwijgen over de rollercoaster van emoties, teleurstelling, verdriet, overdosis aan hormonen en het groeiende aantal zwangeren in mijn directe omgeving. Alsof het de hele wereld lukte om zwanger te worden behalve ik. Wat voelde ik me eenzaam en in de steek gelaten door mijn lichaam, hoe moeilijk kon het zijn? Ik was tenslotte zwanger geweest dus mijn lichaam kende toch het kunstje? De gynaecoloog kwam uiteindelijk met de genadeklap: ‘helaas mevrouw Rooijmans, kindjes zijn niet voor u weggelegd’. Weggelegd? Ondertussen was ik allang zo ver dat je kinderen niet nam maar kreeg en weggelegd vond ik een raar woord. De hoop werd me op dat moment even ontnomen; ik zou geen mama worden… Intens verdrietig was ik. Nu heb ik van nature een positieve levensinstelling, dus mijn leven zou ik opnieuw gaan inrichten had ik bedacht. Klinkt heel gemakkelijk, maar dat was het niet, want de voorgaande jaren draaide om het zwanger worden dus moest echt wel even schakelen. En toch… was daar een (piep)klein stemmetje nog steeds in mij die zei: nou….het komt wel…Wishful thinking? Wellicht toch ‘hoop’!

Hoe dan ook, ik liet de kinderwens los en mijn leven ging een andere richting op en ik voelde de ‘nieuwe hoop’ weer die bij alle nieuwe dingen hoort. Het was beter mezelf op het heden te richten in plaats van alleen maar bezig te zijn met de toekomst. En wat gebeurde? Een paar maanden later was ik zwanger. En dat zonder kunst en vliegwerk, ontstaan uit liefde!

Hoop is een vriend op onze reis van het leven; iemand die in ons oor fluistert: It is going to be better…. The darkness is behind you…. The daylight has come….

Iedereen kent wel eens wanhopige tijden, maar pas op het moment dat je beseft dat je zo niet meer door kunt gaan en weer kunt geloven dat je iets beters verdiend, dan wordt hopeloos weer hoop. Voor mij is hoop een lichtje wat nooit uit gaat, een vlammetje wat brandt, een ondefinieerbaar gevoel wat je door laat gaan, zelfs zonder reden, en niet op laat geven. Wat je reden ook is, als je weer hoop hebt, of terugkrijgt, kun je weer optimistisch zijn en hopen dat de dag van morgen een nieuw begin kan zijn!

Monique ♥

Wil je hierop reageren, laat dan hieronder↓ je reactie achter!

20 april 2015 by krachtigmooi | 5 Comments