De leugenaar ontmaskerd klinkt eigenlijk beter als titel, maar koos toch voor kort en krachtig. Liegen is namelijk duidelijk, dan weet iedereen waar ik het over ga hebben. Liegen klinkt wat meer beladen en een leugentje om bestwil klinkt wat vriendelijker. Hoe dan ook, we doen het allemaal wel eens. Grote leugens of kleine leugentjes. In een gesprekje van 10 minuten zit er dikwijls al 1 verscholen. Of we vertellen gewoon niet het hele verhaal. Overigens alles waar ik over schrijf is vanuit mijn beleving.
Grote of kleine leugens
Heb ik het altijd meteen in de gaten? Nee, daar ben ik heel eerlijk in. De mythe over Pinokkio die een lange neus krijgt mag een sprookje blijven. Dat mensen die liegen hun blik afwenden en je niet recht in de ogen durven aan te kijken is ook achterhaald. Ook nerveuze bewegingen zoals friemelen aan de vingers of draaien op de stoel is geen garantie voor ontmaskering. Ik vind juist dat mensen die liegen minder bewegen en ook hun verhaal niet ondersteunen met handgebaren. Ik denk dat ze hun beweeglijkheid beperken omdat dat geassocieerd wordt met liegen, maar ook dat gaat natuurlijk niet altijd op. Uit iemands lichaamstaal kan ik niet altijd een leugen destilleren.
Waar let ik dan wel op?
Op wat iemand zegt. Tegenstrijdigheden in een verhaal. Eigenlijk probeer ik dan te luisteren met mijn ogen dicht. Als ik namelijk te veel kijk naar lichaamstaal word ik afgeleid. Iemand die liegt denkt juist meer na is mijn mening. Een bedacht verhaal moet tenslotte wel kloppend blijven. Een onverwachte vraag doet ze juist verstarren. En dan wordt het interessant. Zonder vervolgens iemand aan een polygraaf te zetten valt het volgende me op;
- iemand die liegt gebruikt minder vaak moeilijke taalconstructies en het woordje ‘ik’. Het lijkt dan namelijk alsof ze afstand doen van het verhaal en het niet meer hunzelf betreft.
- Ik ga ze niet direct confronteren met hetgeen ik hoor, maar vraag meer informatie. Dit levert mij vaak meer op en daarmee ook de kans op tegenstrijdigheden.
- óf ik wijk af van het verhaal en stel onverwachte vragen. Meestal is een leugen voorgekauwd en onverwachte vragen leveren paniek op. Mensen die liegen doen er dan vaak langer over om te antwoorden.
- ook is het vaak zo, dat als ik een onverwachte vraag stel, ze meestal niet antwoorden met; ‘dat weet ik niet’, want dat zou verdacht kunnen klinken.
- Liegen kost ook energie, waarbij het zweet je kan uitbreken, want je moet instant bedenken of je verhaal nog strookt met hetgeen je al hebt verteld.
Maar willen we dan wel weten als iemand tegen ons liegt?
Leugens van je partner bijvoorbeeld? Zou je dat doorhebben? De meesten onder ons zullen zeggen; Ja, meteen! Maar dat is niet altijd juist. Als je vertrouwen heel hoog is dan verwacht je dat je partner je niet voor de gek houdt. Je verwachtingen liggen dan anders. Het ontmaskeren daarvan ligt dan wat gecompliceerder. Ze vertellen je gedeelten die gebaseerd zijn op waarheid om het verhaal kracht bij te zetten en laten tegelijkertijd stukken weg.
Struisvogeleffect
Soms wil je de waarheid helemaal niet weten. Kleine leugens als; Waarom wil je weten of iemand complimenten geeft over je haar, figuur, kleding of je prestaties en/of die daadwerkelijk ‘waar’ zijn? Gewoon dank je wel zeggen geeft je een beter gevoel dan het te gaan uitpluizen. En grotere leugens als; kom je er achter dat je partner vreemdgaat of je kinderen dingen stiekem doen dan vraagt dat om actie en actie leidt weer vaak tot minder leuke situaties. Daarmee wil ik niet zeggen dat je daar dan zomaar je ogen voor moet sluiten. Wellicht is het een wake-up call en is actie ondernemen een redding. Maar in sommige gevallen kun je beter in de ontkenning gaan zitten en onwetendheid kan dan een zegen zijn! 😉
Monique ♥
Camille
17 februari 2020 at 22:00 (5 jaar ago)als je liegt , moet je altijd onthouden wat je gezecht hebt ,,, zeg de waarheid Dan hoeft je ook niets te onthouden veel fijner SUCCES
krachtigmooi
18 februari 2020 at 18:39 (5 jaar ago)zo is dat Camille! 🙂