Rafelrandje

Mensen met een ‘Rafelrandje’. In het kader van iedereen heeft wel iets, start ik deze maandagmorgen mijn blog hiermee. Als ik naar mezelf kijk, familie, vrienden, kennissen, collega’s krioelt het van de neuroten, stresskippen, autisten, bangeriken, besluiteloze, dwangmatige, sombere en wat nog allemaal meer. Leuke mensen, dat zeker, maar elk met hun eigen rafelrandje. Trek ik ze aan of zij mij? Ik denk beide. Ik hou namelijk van mensen met een rafelrandje. Gestript van perfectie.

Veroordelen

De tijd heeft me geleerd dat mensen die fluitend en opgeruimd door het leven gaan eerder de uitzondering zijn dan de regel. Spijtig dat we onszelf en elkaar zo veroordelen op de struggles of life. Ik ervaar in mijn werk dat veel mensen graag praten met een buitenstaander dan aan te kloppen bij familie of vrienden. Het anoniem praten met een ander is dikwijls om te toetsen of het normaal is in wat je voelt en waar je mee worstelt.

Vragen als; Hoe lang mag ik rouwen als ik een dierbare ben verloren? Als ik angstig ben wanneer mag ik dan een beroep doen op mijn familie? Als ik alles heb en denk; Is dit het nu? Als ik verliefd ben geworden op een ander terwijl ik nog in een relatie zit? Voorbeelden van zulke vragen die je graag even checkt bij een buitenstaander die niet betrokken is bij je privé-leven. Iemand die niet meteen een oordeel over je heeft of anders over je gaat denken.

Structuur

De behoefte om structuur aan te brengen in je gedachten. Te kijken waar iets vandaan komt en hoe je ermee zelf aan de slag kunt. Heel vaak vertel ik dat hun worstelingen normaal zijn. Dat is altijd een openbaring. Het is namelijk zo dat iedereen die leeft, relaties aangaat, kinderen krijgt, werkt, wel eens ergens tegenaan loopt. En soms struikel je dan. Dat is normaal dat hoort bij het leven. We denken tegenwoordig dat alles maakbaar is of zou moeten zijn. Terwijl pijn en verdriet een belangrijk onderdeel zijn van het leven. Het hoort bij je ontwikkeling, hoe je ermee omgaat en hoe je het leert te verdragen. Vaak wil je dierbaren hiermee niet belasten, je wil niet klagen, je wil het zelf oplossen. Gemiste kans is mijn mening. Praten helpt. Het lucht op!

Wat zegt dat over ons en onze maatschappij? We zijn veelal op onszelf en ervaren het als zwakte dat we zelf onze problemen niet kunnen oplossen. Sommige lopen ergens al heel erg lang mee rond en in hun hoofd wordt het dan groter en groter. Terwijl het achteraf dikwijls wel meevalt. Zorgen delen haalt de scherpe randjes er af en na praten kan het weer kleiner worden.

Monique ♥

11 maart 2019 by krachtigmooi | 2 Comments